Een goede illusionist (denk aan Victor Mids) weet exact hoe je brein werkt. Hij leidt je af, speelt met aandacht, en laat je geloven dat iets โechtโ is, terwijl je diep vanbinnen weet: dit is een trucje. Slim, behendig, vingervlug. Maar niet รฉcht.
Toch blijven we erdoor gefascineerd. Waarom? Omdat het zรณ echt lijkt.
๐๐ง ๐ฉ๐ซ๐๐๐ข๐๐ฌ ๐๐ข๐ญ ๐ณ๐ข๐ ๐ข๐ค ๐ ๐๐๐๐ฎ๐ซ๐๐ง ๐ข๐ง ๐ก๐๐ญ ๐ฏ๐๐ฅ๐ ๐ฏ๐๐ง ๐ณ๐๐ง๐ฎ๐ฐ๐ฌ๐ญ๐๐ฅ๐ฌ๐๐ฅ๐ซ๐๐ ๐ฎ๐ฅ๐๐ญ๐ข๐.
Men leert in รฉรฉn dag een techniek, raakt enthousiast, en biedt het aan alsof het magie is: โIn een paar stappen leer je je zenuwstelsel kalmeren.โ
๐๐ญ๐ช๐ฏ๐ฌ๐ต ๐ข๐ญ๐ด ๐ท๐ฆ๐ณ๐ญ๐ช๐ค๐ฉ๐ต๐ช๐ฏ๐จ. ๐๐ข๐ข๐ณ ๐ช๐ด ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ฅ๐ข๐ต ๐ฐ๐ฐ๐ฌ?
Nee. Want het echte werk begint pas als je de techniek daadwerkelijk beheerst, bewust bent van de mogelijke effecten รฉn hier verantwoordelijkheid voor neemt als aanbieder.
๐๐๐ ๐ฎ๐ฅ๐๐ญ๐ข๐ ๐ข๐ฌ ๐ง๐๐ฆ๐๐ฅ๐ข๐ฃ๐ค ๐ รฉรฉ๐ง ๐๐ข๐ง๐๐ฉ๐ฎ๐ง๐ญ.
Het is het begin van wat het lichaam al die tijd niet kon doen: spanning loslaten, emoties ontladen, beweging afmaken.
En wie dan denkt dat โmeer ontspanningโ het enige effect is, kan flink schrikken. Want wat loskomt, is vaak rauw. Groot. Onbekend.
๐๐ง ๐ฉ๐ซ๐๐๐ข๐๐ฌ ๐รกรก๐ซ ๐ ๐๐๐ญ ๐ฏ๐๐๐ฅ ๐๐๐ ๐๐ฅ๐๐ข๐๐ข๐ง๐ ๐ฆ๐ข๐ฌ.
De cliรซnt belt in paniek: โ๐๐ฌ ๐ฅ๐ฆ๐ฆ๐ฅ ๐ธ๐ข๐ต ๐ซ๐ฆ ๐ฎ๐ฆ ๐ญ๐ฆ๐ฆ๐ณ๐ฅ๐ฆ, ๐ฆ๐ฏ ๐ฏ๐ถ ๐ท๐ฐ๐ฆ๐ญ ๐ช๐ฌ ๐ฎ๐ฆ ๐ด๐ญ๐ฆ๐ค๐ฉ๐ต๐ฆ๐ณ.โ De aanbieder (gewend aan het trucje) zegt: โ๐๐ฆ๐จ๐ถ๐ญ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฐ๐ฑ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ถ๐ธ.โ
๐๐ง ๐ณ๐จ ๐ฐ๐จ๐ซ๐๐ญ ๐ฐ๐๐ญ ๐จ๐ฆ๐ก๐จ๐จ๐ ๐ค๐ฐ๐๐ฆ, ๐ฐรฉรฉ๐ซ ๐จ๐ง๐๐๐ซ๐๐ซ๐ฎ๐ค๐ญโฆ
Maar regulatie is geen toverstaf. Het is een sleutel. En die sleutel opent รณรณk deuren naar pijn die lang verborgen zat.
Een illusionist investeert jarenlang in het oefenen en beheersen van zijn trucs. Dรกรกr zit bij hรฉm het echte werk. Hij ademt de techniek, zijn vaardigheden zijn doorleefd en hij is zich bewust van de gevaren.
Maar wanneer je als aanbieder een techniek aanleert en vergeet of niet beseft wat het daadwerkelijk in gang zet, dan speel je met vuur. Dan lijkt het werk echt, terwijl het slechts een illusie isโฆmet alle gevolgen van dien.
De vraag is dus niet: beheers jij het trucje?
De vraag is: โ๐๐๐ง ๐ฃ๐ข๐ฃ ๐๐๐ซ๐๐ข๐ ๐ก๐๐ญ ๐๐๐ก๐ญ๐ ๐ฐ๐๐ซ๐ค ๐ญ๐ ๐๐จ๐๐ง, ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ ๐ฃ๐๐ณ๐๐ฅ๐ รฉ๐ง ๐ฃ๐ ๐๐ฅ๐ขรซ๐ง๐ญโฆ๐จ๐จ๐ค ๐๐ฅ๐ฌ ๐ก๐๐ญ ๐ ๐๐๐ง ๐ฆ๐๐ ๐ข๐ ๐ฆ๐๐๐ซ ๐ฅ๐ข๐ฃ๐ค๐ญ?โ
~Wilma~a spanning loslaat, kan dat aanvoelen als een golf van opluchting, een onverwachte traan of een diepe ademhaling die vanzelf komt. Alsof je lichaam eindelijk zegt: โDit hoef je niet langer vast te houden.โ
Het idee dat je lichaam een eigen geheugen heeft, verandert de manier waarop je naar spanning en fysiek ongemak kijkt. Je fascia vertelt je niet alleen hoe je je vandaag voelt, maar ook welk stukje van je verleden misschien nog steeds op je drukt.
Stel je eens voor wat het je zou opleveren als je je lichaam de ruimte geeft om die ervaringen te delen. Wat zou er veranderen in je leven?
~Wilma~