De verborgen netwerken die ons leven vormgeven

De dagen na Kerst heb ik heerlijk mogen genieten van de rust, ruimte en ontspanning in de Achterhoek. De dagen hulden zich in mist en juist dat bood alle gelegenheid om me voor een knapperend haardvuur te nestelen met een prachtig boek: β€˜π˜π˜¦π˜³π˜Έπ˜¦π˜·π˜¦π˜― π˜­π˜¦π˜·π˜¦π˜―β€™ van Merlin Sheldrake.

Wat een wereld ging er voor me open. Sheldrake nam me mee in de mysterieuze en cruciale rol van schimmels in de natuur. Hij beschrijft hoe mycorrhizale netwerken – het β€˜Wood Wide Web’ – planten en bomen verbinden. Onder de grond wisselen ze voedingsstoffen uit en sturen ze zelfs waarschuwingssignalen. Maar wat me het meest fascineerde, is hoe ik daarin een spiegel zag voor ons eigen lichaam.

Tijdens het lezen bleef mijn gedachten terugkeren naar 𝐟𝐚𝐬𝐜𝐒𝐚, dat wonderlijke bindweefsel in ons lichaam. Net zoals schimmels in de bodem een netwerk vormen, doet fascia dat in ons lijf. Het verbindt en omhult alles: spieren, organen, botten. Wanneer ergens spanning ontstaat, reist dat effect door je hele lichaam, net zoals een boom via een schimmelnetwerk hulp kan sturen naar een andere boom. Die parallellen zijn niet alleen prachtig, maar ook inzichtgevend.

Ik merkte hoe het boek me op een nieuwe manier naar mezelf liet kijken. De subtiele verbindingen die ons lichaam en de natuur in stand houden, zijn zo vanzelfsprekend dat we ze vaak over het hoofd zien. Maar of het nu gaat om een strak gevoel in je schouder dat invloed heeft op je rug, of een bos dat leeft door een onzichtbaar netwerk van schimmels: alles is met elkaar verweven.

Het lezen van 𝘝𝘦𝘳𝘸𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯 gaf me niet alleen een diepe bewondering voor de natuur, maar ook voor mijn eigen lijf. Het daagt me uit om nóg zuiverder te luisteren naar die verbindingen, om zachter en bewuster met mezelf én de wereld om me heen om te gaan. Misschien zit daar wel de echte kracht van dit boek: het laat je voelen hoe alles samenwerkt, of dat nu onder de grond is, in je lichaam, of daarbuiten.

Voor nu koester ik de mistige rust en dit nieuwe inzicht. En misschien, net als de natuur zelf, groeien er mooie dingen uit.

~Wilma~

Scroll naar boven